“รักษ์ปางสีดา” สำนึกรักท้องถิ่นของ “คนสระแก้ว”

ไม่บ่อยครั้งนักที่จะเห็นการรวมตัวของคนในชุมชน เพื่อร่วมกันสร้างสรรค์สังคมให้น่าอยู่   แต่ด้วยจิตใจที่ “รักธรรมชาติ” พร้อมที่จะเผื่อแผ่ให้คนอื่นได้เข้ามา “รักธรรมชาติ” เช่นเขาบ้าง   แม้ว่าทุกคนจะมีหน้าที่และภารกิจแตกต่างกันออกไป  นักเรียนก็ต้องไปเรียนหนังสือ นักธุรกิจก็ต้องสนใจทำธุรกิจเพื่อให้ได้เงินทองมาเลี้ยงครอบครัว  ข้าราชการ ยังคงต้องทำหน้าที่ดูแลทุกข์สุขของประชาชน  แต่ในสังคมผมเชื่อว่า ยังมีคนอีกมากที่พร้อมจะเข้ามาเป็นอาสาสมัครช่วยเหลืองานสังคมต่างๆ  โดยไม่ต้องหวังหน้าตา ชื่อเสียง เงินทอง  แต่ทำด้วย “จิตสำนึก” 

กลุ่มรักษ์ปางสีดา  เป็นเพียงส่วนหนึ่งของสังคมสระแก้ว ที่ได้มีโอกาสทำตรงนั้นมานานกว่า 10 ปี  แต่กว่าที่จะเดินทางมาเหมือนวันนี้ได้  ไม่ง่ายหรอกครับ  ระยะเวลาที่ผ่านมา ทำให้เราสามารถพิสูจน์ตัวเองด้วยผลงานและเจตนาที่ดีให้ประชาชนในจังหวัดได้เห็น  จนวันนี้ “รักษ์ปางสีดา” ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของคนจังหวัดสระแก้วไปแล้ว

จังหวัดสระแก้ว  แม้ว่าจะเป็นจังหวัดใหม่ของประเทศไทย เมื่อ 12 ปีก่อน แต่ก็เพียบพร้อมไปด้วยสิ่งดีดีมากมาย ทั้งธรรมชาติที่สวยงาม ร่องรอยอารยธรรมที่มีอยู่แทบทุกพื้นที่  บ่งบอกถึงประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน  ศิลปวัฒนธรรม ทั้ง 5 ชนเผ่าที่อยู่กันอย่างสันติ แต่ยังขาดการนำเสนออย่างเป็นรูปธรรม ให้คนในจังหวัดรู้สึกภูมิใจ  พร้อมบอกสู่คนอื่น  อาทิเรื่องแหล่งท่องเที่ยว

จะมีบ้างที่รู้จักว่า สถานที่ท่องเที่ยวและสิ่งดีดีนั้นอยู่ที่ไหน  และมีข้อมูลบ้างนิดหน่อย พอที่จะพูดคุยกับคนอื่นได้บ้าง  แต่น้อยคนนักที่ได้รู้จักกับสถานที่อย่างนั้นอย่างแท้จริง  ไม่ว่าจะเป็น ปราสาทสด๊อกก๊อกธม  ปราสาทเขาน้อยสีชมพู  เขาฉกรรจ์   หรือแม้แต่อุทยานแห่งชาติปางสีดา  ที่สมบูรณ์เพียบพร้อมไปด้วยความงดงามของธรรมชาติ ความหลากหลายทางชีวภาพของสรรพสิ่งในผืนป่ากว่า 6 แสนไร่แห่งนี้  หากเป็นเช่นนี้  จะทำอย่างไรให้คนในจังหวัดหันกลับมาให้ความสนใจในทรัพยากรที่มีอยู่  ได้รู้ ได้สัมผัสอย่างแท้จริง  อันจะนำไปสู่ความรัก หวงแหน  รวมทั้งภูมิใจในของดีที่มีอยู่  สามารถพูดคุยกับคนอื่นได้อย่างเต็มความภาคภูมิ  ว่านี่แหละ ”สระแก้ว” บ้านเราเอง  

 

ก่อกำเนิด “รักษ์ปางสีดา”

ด้วยกระแสของจังหวัดใหม่  ที่มีผู้คนอพยพย้ายถิ่นเข้ามาทำงานมากมาย  ส่วนคนท้องถิ่นโดยมากแล้วจะมาจากอีสานกันเกือบทั้งนั้น  หากคิดจะทำอะไรแล้วก่อเกิดเป็นกระแสแห่งการอนุรักษ์ได้ น่าจะดีกว่าไม่ได้ทำอะไรซะเลย    ผมจึงเพียรพยายามหาคนมาร่วมอุดมการณ์เดียวกัน  ด้วยการจัดไปเดินป่าครั้งแรกที่ปางสีดา  เมื่อปลายปี 2538  โดยมีทั้งอาจารย์จากโรงเรียนสระแก้ว  เจ้าหน้าที่สาธารณสุข  พนักงานการไฟฟ้าสระแก้ว  ประมาณ 10 คน  ลุยป่าระยะทาง 8 กม.ไปยังน้ำตกถ้ำค้างคาว 

ทุกคนได้เห็น ได้สัมผัสธรรมชาติที่สวยงาม  เลยมีการพูดถึงการรวมตัวตั้งเป็นกลุ่มอนุรักษ์ขึ้นมา เพื่อนำของดีอย่างนี้กลับไปบอกคนสระแก้วว่า  “น้ำตกสวยๆ อย่างนี้ที่บ้านเราก็มี”  พอกลับออกมาแล้วก็มีการนักพูดคุยกันอยู่หลายรอบ   จนกระทั่งตกลงใจว่าเราพร้อมที่จะก่อกำเนิดเป็นกลุ่มอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในจังหวัดสระแก้ว ที่ชื่อว่า “รักษ์ปางสีดา”

 พอกลางเดือนกุมภาพันธ์ 2539  จึงได้จัดกิจกรรมแรกเป็นค่ายเล็กๆ นำนักเรียนโรงเรียนสระแก้ว  เข้าไปเดินป่าที่น้ำตกถ้ำค้างคาวกันอีกครั้งหนึ่ง  ให้น้องๆ ได้รู้จักการเดินป่าระยะไกล  การดำรงชีวิตในป่า และการที่ได้เข้ามารู้จักธรรมชาติของโลกสีเขียวอันกว้างใหญ่ในบ้านของเขาเอง  จากค่ายนี้เองจึงถือเป็นการเปิดตัวต่อสาธารณชน อย่างเป็นทางการของกลุ่มรักษ์ปางสีดา  โดยมีเยาวชนค่ายนั้นเป็นสมาชิกรุ่นแรก  และปัจจุบันเขาเหล่านั้นส่วนหนึ่ง ได้กลับเข้ามาช่วยงานเพื่อสานต่ออุดมการณ์ของกลุ่ม

 จากความสำเร็จในค่ายแรก  เราจึงได้พยายามหาทุนในการจัดค่าย ในลักษณะของการนำเยาวชนเข้ามาเรียนรู้เรื่องธรรมชาติผ่านห้องเรียนซึ่งเป็นป่าขนาดใหญ่  ให้เขาได้ซึมซับความบริสุทธิ์ของป่า  กลับไปบอกต่อให้คนทางบ้าน และเพื่อนในโรงเรียน  ซึ่งทำให้มีกระแสตอบรับกลับมาเป็นอย่างดี  มีองค์กรอนุรักษ์ส่วนกลางและใกล้เคียงที่มองเห็นความตั้งใจของเรา  อาสาเขามาช่วยงานอย่างเต็มกำลัง  กระบวนการค่ายทั้งหมดเราต้องอาศัยเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน  ในขณะเดียวกันเราก็ได้เรียนรู้การทำงานไปพร้อมๆกัน  สมาชิกที่มาช่วยงานทุกคนต่างก็นับหนึ่งด้วยกันหมด  ได้เรียนรู้จากประสบการณ์  จนวันนี้เราได้ยืนด้วยลำแข้งตนเองได้อย่างเต็มภาคภูมิ

         

 

“เยาวชน” รากฐานสำคัญของสังคม

 ท่ามกลางกระแสวิกฤติทางสังคม  ทั้งการมั่วสุม  ยาเสพติด เพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร และกับอีกหลายสิ่ง  เรามีความเชื่อว่าสิ่งหนึ่งที่น่าจะช่วยเหลือเยาวชนให้หลุดพ้นจากวงจรนี้ได้  น่าจะเป็น “กิจกรรม”  ที่ใครมักพูดกันว่า “กิจกรรมสร้างคน  คนสร้างสังคม” รักษ์ปางสีดาก็มีความเชื่อที่ไม่ต่างกัน  จึงได้ส่งเสริมบทบาทของเยาวชนในจังหวัด โดยเฉพาะที่เคยผ่านการร่วมกิจกรรมกลุ่ม อย่างงานค่าย นำกลับเข้ามาร่วมงานอีกครั้ง ในบทบาทของพี่เลี้ยงและคณะทำงาน  ได้ฝึกการทำงานกิจกรรมช่วยเหลือสังคม  ภายใต้กรอบกติกาของค่าย  และการเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการร่วมงานกับพี่และเพื่อน

 
รวมทั้งยังได้ส่งเสริมให้เขาได้แสดงออกทั้งด้านความคิดและการกระทำ ตามความสามารถของตนเอง  และเหนือสิ่งอื่นใด  เป็นการเสริมฐานการทำงานของกลุ่มให้ขยายโตขึ้น  ในลักษณะของ “คนท้องถิ่นช่วยเหลือท้องถิ่นด้วยกันเอง”  จากการทำงานที่ผ่านมา  จึงได้สังเกตเห็นพัฒนาการของเยาวชนที่มาช่วยงานว่า เขามีความมั่นใจตนเอง นำความรู้ ความสามารถของตนเองมาใช้ให้เกิดประโยชน์  แล้วยังกล้าแสดงออกมากขึ้น  ซึ่งจะเป็นพื้นฐานที่สำคัญของการเข้าสังคม เพื่อจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ ช่วยเหลือสังคมมากกว่าการเอาเปรียบสังคม 

 

 จากความตั้งใจและผลการทำงานที่ผ่านมา ทำให้กลุ่มรักษ์ปางสีดาได้รับการคัดเลือกจากสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานเยาวชนแห่งชาติ หรือ สยช. ให้ได้รับรางวัล “องค์กรผู้ทำคุณประโยชน์ต่อเยาวชน ด้านการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม”  โดยเข้ารับพระราชทานรางวัลจาก สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร  เนื่องในวันเยาวชนแห่งชาติ 20 กันยายน 2544

 

 

รักษาธรรมชาติ-สิ่งแวดล้อม

 การดำเนินงานในฐานะองค์กรด้านอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม  ทำให้กลุ่มฯ มีโอกาสเข้าไปร่วมทำงานกับอุทยานฯ ปางสีดาในหลายๆ เรื่อง  เช่นหากมีเรื่องใดที่ทราบข่าวไม่ชอบมาพากลในเขตอุทยานฯ ที่ประชาชนและสมาชิกกลุ่มแจ้งมา  เราก็แจ้งต่อไปยังอุทยานฯ เพื่อดำเนินการ  หรือบางครั้งที่เราเข้าไปเที่ยวธรรมชาติในป่า  แต่กลับไปเจอพวกหาไม้หอมโดยบังเอิญ  ทำให้อุทยานฯและหน่วยงานฝ่ายต่างๆ เข้ามากวาดล้างขบวนการเหล่านี้จนหายไประยะหนึ่ง

 เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่กลุ่มรักษ์ปางสีดา สามารถทำงานร่วมกับอุทยานฯ ได้ดีไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุคสมัย  ทำงานในลักษณะพี่น้อง  มาเที่ยวอุทยานฯ ก็เหมือนกับมาบ้านของตนเอง  รักอุทยานฯ ไม่ต่างไปจากเจ้าหน้าที่  จึงทำให้เราในฐานะประชาชนได้มีส่วนเข้าไปช่วยดูแลรักษาทรัพยากรธรรมชาติของสระแก้ว  ซึ่งไม่ใช่เป็นการอนุรักษ์เพียงครั้งคราว  แต่เป็นการร่วมมืออนุรักษ์อย่างยั่งยืน  

 ในขณะที่คนในจังหวัด มาช่วยกันทำงานอนุรักษ์เพื่อซึมซับธรรมชาติและมิตรภาพของเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ผ่านกระบวนการค่ายเยาวชนให้นักเรียนตามโรงเรียนต่างๆ ในจังหวัดสระแก้ว  เพื่อปลูกฝังจิตสำนึกและตระหนักในคุณค่า  กว่าที่เมล็ดพันธุ์เหล่านี้จะเติบโตอย่างต่อเนื่อง คงจะใช้เวลายาวนาน  แต่กลุ่มรักษ์ปางสีดา ยังคงทำงานด้านอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอื่นๆ อีก ไม่เฉพาะแต่ที่ปางสีดาเท่านั้น

 

อย่างงานส่งท้ายประเพณีสงกรานต์ของจังหวัดสระแก้ว ทุกวันที่ 19 เมษายนของทุกปี  จะมีประเพณีการอัญเชิญรูปแกะสลักเจ้าพ่อพระปรง จากศาลฯ ที่ตั้งอยู่บริเวณริมถนนสุวรรณศรก่อนเข้ามายังจังหวัดสระแก้ว  มาให้ประชาชนสรงน้ำเป็นประจำมานานหลายสิบปี  ซึ่งเจ้าพ่อพระปรงถือว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเป็นที่พึ่งทางใจของชาวจังหวัดสระแก้วมานาน  ใครเดินทางผ่านที่ศาลฯ ต้องบีบแตรหรือยกมือไหว้เพื่อขอพรให้เดินทางปลอดภัย

การจัดขบวนแห่เจ้าพ่อไปในตลาดตัวเมืองสระแก้ว ระยะทาง 23 กม. จึงเป็นวันที่ประชาชนจากทั่วสารทิศแห่กันมาร่วมสรงน้ำ พร้อมๆ กับเล่นน้ำสงกรานต์กันอย่างสนุกสนานเต็มถนน  แต่ที่ผ่านมาในช่วงระยะหลังประเพณีที่ดีงามกลับกลายมาเป็นความรุนแรง จากการใช้ขันสาดน้ำใส่กันเปลี่ยนไปเป็นใช้ถุงพลาสติกใส่น้ำสี  น้ำแข็ง  ขว้างปากัน และหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ  ทำให้เกิดอุบัติเหตุสูงในช่วงวันดังกล่าว  นอกจากนี้ ถนนหนทางยังเต็มไปด้วยถุงพลาสติก ประชาชนเริ่มเอือมระอาถึงขนาดต้องปิดบ้านหนี  เนื่องจากกลัวจะโดนถุงน้ำขว้างใส่

จนกระทั่งเมื่อปี 2540 กลุ่มรักษ์ปางสีดา จึงได้เข้ามามีบทบาทในการลดปัญหาต่างๆ และเพื่อให้เกิดภาพลักษณ์ที่ดีแก่จังหวัดสระแก้ว  ด้วยการจัดการรณรงค์ไม่ให้ใช้ถุงพลาสติกใส่น้ำขว้างปากัน  โดยประสานความร่วมมือไปยังตำรวจ  หน่วยกู้ภัย อำเภอ เทศบาลที่เกี่ยวข้อง  ประชาสัมพันธ์จังหวัด และสถานีวิทยุท้องถิ่น  เพื่อร่วมมือกันจัดการกับปัญหานี้   และได้รับความร่วมมือจากประชาชนเป็นอย่างดีตลอดเวลา 5 ปี  ทำให้งานแห่เจ้าพ่อพระปรงทุกวันนี้  จำนวนอุบัติเหตุจากการจราจรลดลง  ประชาชนหันมาเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยความสบายใจ  ไม่มีถุงพลาสติกเกลื่อนเมืองให้เห็นอีกต่อไป 

 

“คนสระแก้ว” ต้องเที่ยว “สระแก้ว”

 อย่างที่ผมได้บอกไว้ว่า  “คนสระแก้วเอง  น้อยคนที่ได้มีโอกาสเที่ยวดูสิ่งดีดีในจังหวัดตัวเอง” เพราะส่วนใหญ่จะไปแบบผิวเผิน ไปกินส้มตำหรือเปลี่ยนที่กินเหล้าซะมากกว่าไปซึมซับความประทับใจ ได้ความรู้ รวมทั้งเรียนรู้ไปกับการเที่ยว ที่เขาเรียกกันว่า “ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ” 

 ในเมื่อน้อยคนที่มีโอกาสอย่างนี้  เราจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะให้คนสระแก้ว หันมาเที่ยวสระแก้วเองก่อนที่จะไปบอกคนอื่นให้มาเที่ยว  ด้วยการนำภาพสวยๆ มาจัดเป็นนิทรรศการแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัด  ทำเป็น ส.ค.ส. และนำเขาเหล่านั้นไปสัมผัสด้วยตัวเอง  อย่างการจัดกิจกรรมเดินป่าในปางสีดาและผืนป่าอื่นๆ ในสระแก้ว ให้กับกลุ่มเยาวชนและคนที่สนใจ  การสำรวจธรรมชาติเพื่อค้นหาน้ำตกใหม่ๆ มาส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยว ที่ผ่านมาก็มีทั้ง น้ำตกลานแก้ว น้ำตกด่านช้าง น้ำตกด่านกระทิง น้ำตกคลองตีนช้าง เป็นต้น   แล้วเรายังได้ร่วมกับ องค์การบริหารส่วนตำบลช่องกุ่ม อำเภอวัฒนานคร  เพื่อสำรวจและวางแผนจัดการ ประชาสัมพันธ์เขื่อนพระปรงให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งใหม่ของจังหวัด

 ซึ่งเราได้จัดกิจกรรมเผยแพร่ในลักษณะต่างๆ อย่างต่อเนื่อง ทั้งในรายการวิทยุ “คลื่นนี้สีเขียว” กับกลุ่มรักษ์ปางสีดา ทางสถานีวิทยุ สวท.สระแก้ว ทุกเช้าวันเสาร์  รายการสารคดีท่องเที่ยวทางโทรทัศน์  หนังสือพิมพ์ส่วนกลางและท้องถิ่น จดหมายข่าวของกลุ่ม   โดยเฉพาะนิทรรศการ  ทำให้เราได้มีโอกาสพูดคุยกับประชาชนว่าเขามีความรู้สึกกับสระแก้วอย่างไร  ได้เห็นเขาชื่นชมกับสิ่งดีดีในจังหวัดที่เรานำเสนอ

“ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าบ้านเราจะมีน้ำตกสวยๆ อย่างนี้ ”
 “ ผมจะไปเที่ยวที่นี่ได้ยังไง?”
 “ จะพาครอบครัวไปเที่ยว มีที่พักบ้างไหม?”

 เป็น คำถามที่ได้ยินบ่อยที่สุด นั่นแหละครับคือความภูมิใจ ที่เราคนท้องถิ่นเองได้มีโอกาสบอกคนในจังหวัดด้วยกันเองว่า “บ้านเรายังมีอะไรดีดีอยู่อีกเยอะ เที่ยวบ้านเราเถอะ”

 

“อาณาจักรนกอ้ายงั่ว”  การค้นพบที่ยิ่งใหญ่

 กันยายน 2543  หนังสือพิมพ์ข่าวสดลงเรื่องการค้นพบอาณาจักรอ้ายงั่ว  รวมไปถึงนิตยสารถ่ายภาพ นิตยสารเกี่ยวกับนก จดหมายข่าวสมาคมฯ  อินเตอร์เน็ต โทรศัพท์อีกมากมาย  รวมทั้งนักปักษีวิทยา และสมาชิกของสมาคมอนุรักษ์นกแห่งประเทศไทยทั่วประเทศ  ที่ต่างตกตะลึงกันใหญ่เมื่อข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป
 หลายคนบอกว่า แทบไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้พบเห็นเจ้านกชนิดนี้ในธรรมชาติ ด้วยจำนวนที่มากมายขนาดนี้ เลยพากันเดินทางมาจังหวัดสระแก้วให้เห็นด้วยตา

 เพราะ นกอ้ายงั่ว (Oriental darter) มันไม่ค่อยจะมีอยู่ในธรรมชาติให้เราเห็นแล้ว  หรือจะมีให้เห็นบ้างก็ครั้งละ 1-2 ตัว  แต่ที่ผืนป่าบ้านลุงสน สรจันทร์แดง ชาวบ้านคลองมะละกอ ต.สระขวัญ อ.เมืองสระแก้ว  เราได้เห็นโดยไม่ต้องไปซุ่มดู   อย่างน้อย 50 ตัวในปีแรกที่ค้นพบ จนมาเป็น 100 ตัวในปีถัดมา  และปี 2545 อ้ายงั่วก็กลับมาอีกครั้งในจำนวนที่มากกว่า 60 ตัว ไม่ธรรมดาใช่ไหมครับ  เพราะเจ้านกตัวนี้เป็นนกน้ำขนาดใหญ่ที่หายากและมีสถานะใกล้สูญพันธุ์ไปจากประเทศไทย  ปัจจุบันเห็นกันอยู่ตามป่าอย่างเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเขียว จ.ชัยภูมิ หรืออุทยานฯเขาใหญ่ หลังสุดเมื่อปี 2533 ที่วัดตาลเอน จ.อยุธยา  โดยไม่มีใครพบเห็นรังและลูกของนกอ้ายงั่วมากก่อนเลย

 งานนี้ต้องขอบคุณ อ.ชินวัตร น้ำทรัพย์ ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านเขาข่า อ.เมืองสระแก้ว สมาชิกกลุ่มที่ได้นำเรื่องแหล่งอาศัยของนกน้ำจำนวนมากมาบอกกลุ่มฯ จนเราต้องลงไปสำรวจเพื่อแยกชนิด  แล้วนำข่าวมาบอกที่สมาคมอนุรักษ์นกและธรรมชาติแห่งประเทศไทย  จนกระทั่งเป็นข่าวโด่งดังไปทั่ว  ทำให้นักดูนกและสื่อมวลชนที่สนใจแห่กันเข้าไปเฝ้าดูอ้ายงั่วเป็นจำนวนมาก  แล้วยังมีนักดูนกจากทั่วประเทศที่ถามข่าวเรื่องนกตัวนี้มาทางผมอยู่เป็นประจำ

 เริ่มแรกของการค้นพบ ชาวบ้านแถวนั้นยังไม่รู้จักว่านกอะไร สำคัญอย่างไร  กลุ่มฯ จึงประสานกับหน่วยราชการและชุมชนเพื่อจัดค่ายเด็ก ชุมชน คนรักนกบ้านคลองมะละกอ ขึ้นเป็นครั้งแรก  นำนักเรียนจากโรงเรียนบ้านคลองมะละกอและโรงเรียนบ้านเขาข่าที่ตั้งอยู่ใกล้บริเวณนั้น  มาจัดเข้าค่ายให้ความรู้เรื่องการดูนกแล้วจึงพาไปดูที่สวนนกอ้ายงั่ว โดยมีผู้ว่าราชการจังหวัดสระแก้ว (นายสมชาย ชุ่มรัตน์) มาเป็นประธาน  มีหน่วยงานระดับจังหวัด อำเภอ ตำบล เข้ามา  จัดอย่างนี้มาเป็นประจำ  เพื่อสร้างกระแสนกอ้ายงั่วที่สระแก้วอย่างต่อเนื่อง  และประชาสัมพันธ์บอกประชาชนในจังหวัดและทั่วประเทศว่า “นกหายากนะ  อย่าไปยิงมากินนะ” และหวังว่านกตัวนี้น่าจะเป็นความภูมิใจของชาวสระแก้ว  พร้อมทั้งร่วมกันอนุรักษ์เอาไว้

รักป่าเขา รักบ้านเรา รักษ์ปางสีดา

จากการทำงานด้วยใจรักในธรรมชาติและบ้านเกิด ของคนกลุ่มหนึ่งชื่อ “รักษ์ปางสีดา”
 การทำงานด้วยความเสียสละตลอด 6 ปีที่ผ่านมา  รางวัลที่ได้รับมากมายเป็นเพียงกำลังใจให้เราได้ก้าวไป ด้วยความมั่นคง  สมาชิกหลากหลายสาขาอาชีพ และการทำงานด้วยหยาดเหงื่อแรงงาน ด้วยใจที่ทุ่มเท และข้อจำกัดเรื่องทุนในการดำเนินงาน คุณภาพของงานมากกว่าปริมาณเยาวชนที่เข้าค่าย  รวมทั้งภาระหน้าที่งานประจำของสมาชิกแต่ละคน  เพียงเพื่อหวังให้ประชาชนในจังหวัดสระแก้ว หันมาสนใจให้ความรักและภูมิใจในบ้านของตนเอง  อาสาเข้ามาช่วยเหลืองานสังคมตามกำลังที่ทำได้ เพื่อให้ “สระแก้ว” เป็นเมืองที่น่าอยู่ ผู้คนน่ารัก ดั่งเช่นวิสัยทัศน์ของจังหวัดที่ตั้งไว้

 เรามั่นใจว่า วันนี้ “เมล็ดพันธุ์แห่งการอนุรักษ์” ของรักษ์ปางสีดา  ได้เติบโต งอกงาม กระจายอยู่ทั่วจังหวัดสระแก้ว  พร้อมที่จะปกป้องรักษาบ้านเกิด ดังคำขวัญที่ว่า 

“รักป่าเขา รักบ้านเรา รักษ์ปางสีดา”